- məcnunanə
- sif. və zərf <ər. məcnun və fars. . . . anə> Məcnun kimi, dəlicəsinə, ağlını itirmiş kimi. . . Xavərin babası başıaçıq olaraq pərişanhal və məcnunanə bir qiyafətdə ağacların arasından çıxar. H. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.